Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, στις 25 Νοεμβρίου, ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής, Άμπετ Χασμάν και ο πρόεδρος του Δ.Ο.Υ.Π., Αντώνης Χαροκόπος ανακοινώνουν τα στοιχεία, τα οποία έχουν προκύψει από τη λειτουργία της Υπηρεσίας Υποστήριξης Γυναικών Θυμάτων Κακοποίησης, που μετρά οκτώ μήνες λειτουργίας.
Το προφίλ των θυμάτων
Από το Μάρτιο του 2009, όταν και έγινε η επίσημη παρουσίαση, η τηλεφωνική γραμμή 2610-390961 έχει δεχθεί κλήσεις από 19 γυναίκες, με άμεσο αίτημα την υποστήριξή τους ως θύματα κακοποίησης.
Σημαντικό είναι ότι άλλες 40 γυναίκες απευθύνθηκαν στο Συμβουλευτικό Κέντρο Ατόμου και Οικογένειας του Δ.Ο.Υ.Π. προβάλλοντας άλλο αίτημα, όμως, στην πορεία μίλησαν στους ψυχολόγους και για τη βία που δέχονται μέσα στην οικογένειά τους.
Οι γυναίκες που απευθύνθηκαν στις εν λόγω υπηρεσίες της καλύπτουν ευρύ ηλικιακό φάσμα.
Οι γυναίκες νεότερης ηλικίας (18-35 χρόνων) συνήθως εκφράζουν ευθέως το πρόβλημα της κακοποίησης, καθώς ενδιαφέρονται λιγότερο για τον κοινωνικό σχολιασμό και τα στερεότυπα.
Αντιθέτως, στις μεγαλύτερες ηλικίες (35-60 ετών), το αίτημα για υποστήριξη είναι συγκαλυμμένο, γιατί αναστέλλονται από τον κοινωνικό περίγυρο.
Σημαντικό στοιχείο είναι ότι το 40% των αιτημάτων στην Υπηρεσία Υποστήριξης Γυναικών Θυμάτων Κακοποίησης προέρχονται από αλλοδαπές, αφού ελλείψει υποστηρικτικού περιβάλλοντος και κοινωνικών αγκυλώσεων μπορούν να μιλήσουν ευκολότερα για το πρόβλημά τους.
Κακοποίηση από το σύζυγο
Κατά κύριο λόγο, οι γυναίκες είναι παντρεμένες, με παιδιά (90%), και η κακοποίηση προέρχεται από το σύζυγο και σπανιότερα από το σύντροφο.
Στους ψυχολόγους του Συμβουλευτικού Κέντρου απευθύνθηκε και σημαντικός αριθμός διαζευγμένων γυναικών που είχαν υποστεί βία από τον πρώην σύζυγο.
Όσες παραμένουν στο γάμο έχουν παιδιά και γι’ αυτό το λόγο δυσκολεύονται να προχωρήσουν στο διαζύγιο.
Πιο εύκολα χωρίζουν γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας (έχουν και μεγαλύτερα παιδιά) και εκείνες που εργάζονται (έχουν οικονομικούς πόρους).
Μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο
Από τα θύματα κακοποίησης που απευθύνθηκαν στις υπηρεσίες, το 42% είναι Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (Δημοτικό), το 38% έχουν απολυτήριο Λυκείου και μόλις το 20% είναι πτυχιούχοι κάποιας ανώτερης και ανώτατης σχολής.
Η συντριπτική πλειονότητα όσων απευθύνθηκαν στην Υπηρεσία Υποστήριξης Θυμάτων Κακοποίησης (80%) δεν εργάζεται, αντίθετα τα αιτήματα προς το Συμβουλευτικό Κέντρο προήλθαν από γυναίκες χωρίς εργασία σε ποσοστό 40%.
Το προφίλ των θυτών
Στη συντριπτική πλειονόνητά τους (95%), οι άνδρες, οι οποίοι κακοποιούν τις συζύγους ή τις συντρόφους τους, είναι Έλληνες.
Το 65% έχει τελειώσει το Δημοτικό και το 35% έχει απολυτήριο Λυκείου. Κατά πλειονότητα εργάζονται (76%), με χαμηλά, ωστόσο, εισοδήματα.
Στην αξιολόγηση των στοιχείων αυτών θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν ότι αντίστοιχο είναι και το προφίλ των γυναικών που εξωτερικεύουν το πρόβλημα, δεδομένου ότι τα θύματα με ανώτερο μορφωτικό και οικονομικό status - κατά κανόνα- συγκαλύπτουν την κακοποίηση που δέχονται.
Tέλος, να σημειωθεί ότι στο 40% των περιστατικών ο άνδρας - θύτης έχει εξάρτηση από το αλκοόλ, ενώ το 5% εξάρτηση από τα ναρκωτικά.
Μορφή κακοποίησης
Η σωματική βία είναι η πιο συνηθισμένη μορφή κακοποίησης που υφίστανται τα θύματα που απευθύνθηκαν στις Υπηρεσίες του Δήμου Πατρέων. Το ποσοστό ανέρχεται στο 68%.
Ειδικά, απ’ όσες απευθύνθηκαν άμεσα στην Υπηρεσία Υποστήριξης Θυμάτων Κακοποίησης, σχεδόν όλες (90%) δέχονται σωματική βία.
Σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται αναφορά σε σεξουαλική κακοποίηση (20%), όμως, εάν σκεφτεί κανείς ότι τα θύματα πολύ δύσκολα μιλούν για τη σεξουαλική βία, εκτιμάται ότι η συγκεκριμένη μορφή κακοποίησης έχει μεγαλύτερες διαστάσεις.
Τα αιτήματα των θυμάτων
Οι περισσότερες γυναίκες που απευθύνθηκαν στη δομή υποστήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας ζητούσαν νομική πληροφόρηση, συμβουλευτική - ψυχολογική υποστήριξη καθώς και καθοδήγηση.
Αρκετές είχαν ως αίτημα την εξεύρεση χώρου φιλοξενίας, δεδομένου ότι είχαν εγκαταλείψει ή είχαν πρόθεση να εγκαταλείψουν το σπίτι τους.
Βέβαια, για τις περισσότερες, κύριο μέλημα είναι η εξεύρεση εργασίας για την εξασφάλιση των προς το ζην, ιδίως, όταν υπάρχουν παιδιά, γνωρίζοντας ωστόσο πως οι οικονομικές δυσκολίες είναι πρόβλημα δευτερεύον μπροστά στην κακοποίηση που έχουν υποστεί μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
ΤΑΠΑΝΤΑΟΛΑ
Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009
Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009
Αλήθεια ή ψέματα;
Πολλές φορές βλέπουμε στο διαδίκτυο ή στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο φωτογραφίες που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν είναι πραγματικές ή αποτέλεσμα επεξεργασίας;
Γι’ αυτό, συγκεντρώσαμε μερικές από τις καλύτερες και σας τις παρουσιάζουμε μαζί με την απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα: είναι αληθινή φωτογραφία ή ψεύτικη;
«Αράχνη στην έρημο του Ιράκ»
Αληθινή
«Νεκρή σύζυγος στο φέρετρο-τραπέζι»
Ψεύτικη
«Η τραγωδία του Space Shuttle»
Ψεύτικη
«Το τσουνάμι χτυπάει τα νησιά Πουκέτ»
Ψεύτικη
«Ο μεγαλύτερος σκύλος στον κόσμο»
Ψεύτικη
«Η μεγαλύτερη γάτα στον κόσμο»
Αληθινή
«Το τεράστιο γατόψαρο που έπιασαν ψαράδες»
Αληθινή
«Τα σύννεφα που μοιάζουν με τα χέρια του Θεού»
Ψεύτικη
«Τα αλλιώτικα δίδυμα»
Αληθινή
«Το φάντασμα στο πάρκο του Sundarbans»
Ψεύτικη
«To πολεμικό αεροπλάνο που βρέθηκε θαμμένο στο Ιράκ»
Αληθινή
«Το διαστημικό νεφέλωμα που μοιάζει με ανθρώπινο μάτι»
Αληθινή
«Κατασχεθέντα χρήματα από ναρκωτικά»
Αληθινή
«Καρχαρίας επιτίθεται σε ελικόπτερο»
Ψεύτικη
«Τρισδιάστατη ζωγραφική στο δρόμο»
Αληθινή
«Ο George Bush Junior ψαρεύει με τον πατέρα του στη πληγείσα από τον τυφώνα «Katrina» Νέα Ορλεάνη»
Ψεύτικη
Γι’ αυτό, συγκεντρώσαμε μερικές από τις καλύτερες και σας τις παρουσιάζουμε μαζί με την απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα: είναι αληθινή φωτογραφία ή ψεύτικη;
«Αράχνη στην έρημο του Ιράκ»
Αληθινή
«Νεκρή σύζυγος στο φέρετρο-τραπέζι»
Ψεύτικη
«Η τραγωδία του Space Shuttle»
Ψεύτικη
«Το τσουνάμι χτυπάει τα νησιά Πουκέτ»
Ψεύτικη
«Ο μεγαλύτερος σκύλος στον κόσμο»
Ψεύτικη
«Η μεγαλύτερη γάτα στον κόσμο»
Αληθινή
«Το τεράστιο γατόψαρο που έπιασαν ψαράδες»
Αληθινή
«Τα σύννεφα που μοιάζουν με τα χέρια του Θεού»
Ψεύτικη
«Τα αλλιώτικα δίδυμα»
Αληθινή
«Το φάντασμα στο πάρκο του Sundarbans»
Ψεύτικη
«To πολεμικό αεροπλάνο που βρέθηκε θαμμένο στο Ιράκ»
Αληθινή
«Το διαστημικό νεφέλωμα που μοιάζει με ανθρώπινο μάτι»
Αληθινή
«Κατασχεθέντα χρήματα από ναρκωτικά»
Αληθινή
«Καρχαρίας επιτίθεται σε ελικόπτερο»
Ψεύτικη
«Τρισδιάστατη ζωγραφική στο δρόμο»
Αληθινή
«Ο George Bush Junior ψαρεύει με τον πατέρα του στη πληγείσα από τον τυφώνα «Katrina» Νέα Ορλεάνη»
Ψεύτικη
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009
Τη λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου
Tραγικό θάνατο βρήκε μία 20χρονη στη Σομαλία, η οποία καταδικάστηκε σε θάνατο δια λιθοβολισμού από την παραστρατιωτική οργάνωση Αl-Shabab.
Η άτυχη κοπέλα, η οποία ήταν χωρισμένη, κατηγορούνταν για μοιχεία, καθώς, σύμφωνα με τους παραστρατιωτικούς, είχε συνάψει σχέση με έναν 29χρονο.
Η 20χρονη έμεινε έγκυος και γέννησε το παιδί της. Στη συνέχεια, όμως, καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο 29χρονος φίλος της καταδικάστηκε σε μαστίγωμα.
Η κοπέλα είναι η δεύτερη που καταδικάζεται σε θάνατο από την Αl-Shabab, η οποία ελέγχει μεγάλες περιοχές της νότιας Σομαλίας.
Η άτυχη κοπέλα, η οποία ήταν χωρισμένη, κατηγορούνταν για μοιχεία, καθώς, σύμφωνα με τους παραστρατιωτικούς, είχε συνάψει σχέση με έναν 29χρονο.
Η 20χρονη έμεινε έγκυος και γέννησε το παιδί της. Στη συνέχεια, όμως, καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο 29χρονος φίλος της καταδικάστηκε σε μαστίγωμα.
Η κοπέλα είναι η δεύτερη που καταδικάζεται σε θάνατο από την Αl-Shabab, η οποία ελέγχει μεγάλες περιοχές της νότιας Σομαλίας.
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009
Every Breath You Take
Every breath you take and every move you make
Every bond you break
Every step you take, I'll be watching you
Every single day and every word you say
Every game you play
Every night you stay, I'll be watching you
Oh can't you see you belong to me?
How my poor heart aches with every step you take
Every move you make and every vow you break
Every smile you fake
Every claim you stake, I'll be watching you
Since you've gone I've been lost without a trace
I dream at night
I can only see your face
I look around but it's you I can't replace
I feel so cold and I long for your embrace
I keep crying baby, baby please
Oh can't you see you belong to me?
How my poor heart aches with every step you take
Every bond you break
Every step you take, I'll be watching you
Every single day and every word you say
Every game you play
Every night you stay, I'll be watching you
Oh can't you see you belong to me?
How my poor heart aches with every step you take
Every move you make and every vow you break
Every smile you fake
Every claim you stake, I'll be watching you
Since you've gone I've been lost without a trace
I dream at night
I can only see your face
I look around but it's you I can't replace
I feel so cold and I long for your embrace
I keep crying baby, baby please
Oh can't you see you belong to me?
How my poor heart aches with every step you take
Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009
Στην εξαθλίωση 200 εκατομμύρια παιδιά
Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία που έφερε στο φως έκθεση της Unicef, καθώς υπολογίζεται ότι σε περίπου 200 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών παρατηρείται καθυστέρηση στην σωματική τους ανάπτυξη, λόγω του χρόνιου παιδικού και μητρικού υποσιτισμού.
Περισσότερο από το 90% των παιδιών αυτών ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής και της Ασίας.
Η έκθεση με τίτλο «Παρακολουθώντας την Πρόοδο στην Παιδική και Μητρική Ανάπτυξη» αναφέρει, ότι η κατάσταση αυτή μπορεί να αποφευχθεί, αν η διεθνής κοινότητα τηρήσει τις υποσχέσεις της σχετικά με την ασφάλεια των τροφίμων, τη διατροφή και τη βιώσιμη γεωργία.
Η εκτελεστική διευθύντρια της Unicef, Ann Veneman δήλωσε, ότι λόγω του υποσιτισμού, τα παιδιά γίνονται ευάλωτα σε ασθένειες, στις οποίες θα ήταν σε θέση να αντισταθούν, ενώ προσέθεσε ότι αν επιβιώσουν, υποφέρουν από κακή υγεία για όλη τους τη ζωή και επηρεάζονται οι πνευματικές τους ικανότητες. Έτσι, παγιδεύονται σε ένα φαύλο κύκλο φτώχειας.
Περισσότερο από το 90% των παιδιών αυτών ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής και της Ασίας.
Η έκθεση με τίτλο «Παρακολουθώντας την Πρόοδο στην Παιδική και Μητρική Ανάπτυξη» αναφέρει, ότι η κατάσταση αυτή μπορεί να αποφευχθεί, αν η διεθνής κοινότητα τηρήσει τις υποσχέσεις της σχετικά με την ασφάλεια των τροφίμων, τη διατροφή και τη βιώσιμη γεωργία.
Η εκτελεστική διευθύντρια της Unicef, Ann Veneman δήλωσε, ότι λόγω του υποσιτισμού, τα παιδιά γίνονται ευάλωτα σε ασθένειες, στις οποίες θα ήταν σε θέση να αντισταθούν, ενώ προσέθεσε ότι αν επιβιώσουν, υποφέρουν από κακή υγεία για όλη τους τη ζωή και επηρεάζονται οι πνευματικές τους ικανότητες. Έτσι, παγιδεύονται σε ένα φαύλο κύκλο φτώχειας.
Κατερίνα Γώγου
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Τα ποιήματα της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό χαρακτήρα τους καθώς και τις αναρχικές ιδέες που πρόβαλε. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ. Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμ
Η Κατερίνα Γώγου αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ' όλα αληθινοί.
Όπως αναφέρει κάποιος φίλος γι' αυτήν στο Ιnternet: «Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι 'ποιητές' έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω απ' όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες.». Όσα χρόνια κι αν περάσουν η Γώγου θα παραμένει η ποιήτρια των νεοτέρων γενιών, αφού με τους νέους, κατά κύριο λόγο «συνομίλησε». Όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, η Κατερίνα ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και κλίκες και γι' αυτό σπάνια γίνονταν γι' αυτήν αναφορές στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ποιητής και πρώην υπουργός δε δίστασε να χαρακτηρίσει την Κατερίνα σαν τον: «Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων».
Το σίγουρο είναι ότι η Κατερίνα ήταν ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος, κάποια που δεν άντεχε όλο αυτό τον πόνο και την αθλιότητά γύρω της, και έβγαζε ποιητικές κραυγές μπας και ξυπνήσουν οι χαρτοφυλακένιοι άνθρωποι. Οι κραυγές της δεν πήγαν χαμένες, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διαβάζουν την ποίησή της, όλο και περισσότεροι αληθινοί άνθρωποι την ανακαλύπτουν. Και σήμερα το τραγούδι της ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ άλλοτε:
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μετς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους
διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.
Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.
Το πιο πάνω ποίημα είναι παρμένο από τη συλλογή «Τρία Κλικ Αριστερά», και έγινε διασκευή από το μουσικό συγκρότημα Magic de Spell.
Η Κατερίνα Γώγου αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ' όλα αληθινοί.
Όπως αναφέρει κάποιος φίλος γι' αυτήν στο Ιnternet: «Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι 'ποιητές' έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω απ' όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες.». Όσα χρόνια κι αν περάσουν η Γώγου θα παραμένει η ποιήτρια των νεοτέρων γενιών, αφού με τους νέους, κατά κύριο λόγο «συνομίλησε». Όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, η Κατερίνα ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και κλίκες και γι' αυτό σπάνια γίνονταν γι' αυτήν αναφορές στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ποιητής και πρώην υπουργός δε δίστασε να χαρακτηρίσει την Κατερίνα σαν τον: «Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων».
Το σίγουρο είναι ότι η Κατερίνα ήταν ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος, κάποια που δεν άντεχε όλο αυτό τον πόνο και την αθλιότητά γύρω της, και έβγαζε ποιητικές κραυγές μπας και ξυπνήσουν οι χαρτοφυλακένιοι άνθρωποι. Οι κραυγές της δεν πήγαν χαμένες, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διαβάζουν την ποίησή της, όλο και περισσότεροι αληθινοί άνθρωποι την ανακαλύπτουν. Και σήμερα το τραγούδι της ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ άλλοτε:
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μετς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους
διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.
Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.
Το πιο πάνω ποίημα είναι παρμένο από τη συλλογή «Τρία Κλικ Αριστερά», και έγινε διασκευή από το μουσικό συγκρότημα Magic de Spell.
Καρχαρίας γέννησε με καισαρική
Πριν την ώρα του γέννησε ένας θηλυκός καρχαρίας, μπροστά στα μάτια δεκάδων επισκεπτών, σε Ενυδρείο της Νέας Ζηλανδίας… με καισαρική!
Ένας άλλος καρχαρίας δάγκωσε το μεγαλόσωμο ψάρι σε «ενδιαφέρουσα», προκαλώντας του μία μεγάλη τομή στην κοιλιακή χώρα, με αποτέλεσμα να βγουν τα νεογέννητα πριν την ώρα τους.
Οι υπεύθυνοι του Ενυδρείου, που ειδοποιήθηκαν από τους επισκέπτες, απομάκρυναν γρήγορα τα καρχαριάκια από το χώρο, ώστε να μη φαγωθούν από τα άλλα ψάρια.
Όταν απομόνωσαν και τη μητέρα, βρήκαν άλλα τέσσερα μωρά μέσα της, ενώ στη συνέχεια ειδικοί κτηνίατροι έραψαν το τραύμα της. Παραδόξως και τα οκτώ καρχαριάκια επέζησαν.
Ένας άλλος καρχαρίας δάγκωσε το μεγαλόσωμο ψάρι σε «ενδιαφέρουσα», προκαλώντας του μία μεγάλη τομή στην κοιλιακή χώρα, με αποτέλεσμα να βγουν τα νεογέννητα πριν την ώρα τους.
Οι υπεύθυνοι του Ενυδρείου, που ειδοποιήθηκαν από τους επισκέπτες, απομάκρυναν γρήγορα τα καρχαριάκια από το χώρο, ώστε να μη φαγωθούν από τα άλλα ψάρια.
Όταν απομόνωσαν και τη μητέρα, βρήκαν άλλα τέσσερα μωρά μέσα της, ενώ στη συνέχεια ειδικοί κτηνίατροι έραψαν το τραύμα της. Παραδόξως και τα οκτώ καρχαριάκια επέζησαν.
Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Μωράκια από... ζύμη
Σε όλους μας έχει συμβεί στο παρελθόν να βλέπουμε νεογέννητα μωράκια και μας έρχεται να τα αγκαλιάσουμε, τόσο γλυκούλια που είναι!
Ατελείωτες ώρες έχουμε καθίσει πάνω από την κούνια τους την ώρα που κοιμούνται και παρατηρούμε την κάθε τους κίνηση.
Άλλες πάλι, ξετρελαινόμαστε να τα βλέπουμε να πρωταγωνιστούν σε διαφημιστικά spot ή να ποζάρουν σε εξώφυλλα περιοδικών.
Ένας ζαχαροπλάστης λοιπόν, είχε μια πρωτότυπη ιδέα, να φτιάξει μωράκια από αφράτη ζύμη αμυγδάλου!
Και ορίστε, το λαχταριστό αποτέλεσμα για τα μάτια σας και μόνο!
Ατελείωτες ώρες έχουμε καθίσει πάνω από την κούνια τους την ώρα που κοιμούνται και παρατηρούμε την κάθε τους κίνηση.
Άλλες πάλι, ξετρελαινόμαστε να τα βλέπουμε να πρωταγωνιστούν σε διαφημιστικά spot ή να ποζάρουν σε εξώφυλλα περιοδικών.
Ένας ζαχαροπλάστης λοιπόν, είχε μια πρωτότυπη ιδέα, να φτιάξει μωράκια από αφράτη ζύμη αμυγδάλου!
Και ορίστε, το λαχταριστό αποτέλεσμα για τα μάτια σας και μόνο!
Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009
Σωτηρία Μπέλλου, ένας μάγκας με φουστάνια
Ήταν μια από τις κορυφαίες τραγουδίστριες του λαϊκού και ρεμπέτικου ελληνικού τραγουδιού. Γεννήθηκε στη Δροσιά στις 22 Αυγούστου 1921. Η Σωτηρία (μεγαλύτερη από το άλλα τέσσερα αδέλφια της) πήρε το όνομα του αγαπημένου της παππού, Σωτήρη Παπασωτηρίου, που ήταν παπάς στο Σχηματάρι και της είχε πολύ μεγάλη αδυναμία...
Από μικρό κοριτσάκι την έπαιρνε κοντά του στην εκκλησία. Εκείνη άρχισε να επηρεάζεται από τα τροπάρια και έψελνε μόλις «κατάλαβε» τον εαυτό της. Έτσι άρχισε να «ζυμώνεται» με τους εκκλησιαστικούς ήχους και τη βυζαντινή μουσική. Με τα εκκλησιαστικά η μικρή Σωτηρία είχε αποκτήσει ένα μεγάλο πάθος πριν ακόμη τελειώσει το δημοτικό σχολείο.
Ο πατέρας της ήταν από τους πλέον εύπορους κατοίκους της πόλης γιατί διατηρούσε το μεγαλύτερο και το καλύτερο κατάστημα τροφίμων στην πολυσύχναστη οδό Αβάντων.
Πρότυπό της ήταν η Σοφία Βέμπο.
Η Σωτηρία είπε «θα γίνω τραγουδίστρια» όταν βλέπει τη Σοφία Βέμπο στην κινηματογραφική ταινία "Προσφυγοπούλα". Τότε θα αποκτήσει την πρώτη της κιθάρα. Παράλληλα, αρχίζει τις «κακές» συναναστροφές, κάνει παρέα με κομμουνιστές, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειας. «Έκανα παρέα με αριστερούς. Φοβόταν μη με νομίσουν κι εμένα για κομμουνίστρια. Μάλλον περισσότερο φοβόταν μη γίνω κι εγώ. Εγώ όμως έκανα παρέα με αριστερούς. Εγώ δεν ξεχώριζα έτσι τους ανθρώπους. Μου κάνεις; Δε με νοιάζει τι είσαι. Πόσο μάλλον με τους ανθρώπους που είχαμε τα ίδια πιστεύω. Από μικρή ήμουν αριστερή».
Στα 16 της θα σημαδευτεί η ζωή της από τις ατυχείς σχέσεις της με τους άντρες. Μετά από ένα αποτυχημένο αρραβώνα το 1937, θα τη ζητήσει ένας ελεγκτής των ΚΤΕΛ και τελικά θα παντρευτούν τον Οκτώβρη του '38. Ο Βαγγέλης Τριμούρας, όμως δεν θα σταθεί άξιος για τη Σωτηρία: τη διατάζει, τη χτυπά, την οδηγεί σε αποβολή από το ξύλο, την απατά. Η Σωτηρία θα του ρίξει βιτριόλι και θα καταλήξει στις φυλακές Αβέρωφ. Η οικογένεια της θα «στιγματιστεί».
Ξαναγύρισε στη Χαλκίδα και με το που έφτασε στο σπίτι της, άρχισε η γκρίνια και το ξύλο. Την έδερναν όλοι. Γονείς κι αδέρφια. Θεωρούσαν ότι τους ντρόπιασε όλους στην οικογένεια. Τη φώναζαν χωρισμένη, βιτριολίστρια, φυλακισμένη. Η ζωή της πραγματικό μαρτύριο. Δεν άντεχε άλλο. Ήταν πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν αποχαιρετούσε τη Χαλκίδα κι έμπαινε στην «πόστα», το τρένο που θα τη μετέφερε στην Αθήνα. Οι σειρήνες ηχούσαν. Ανατριχίλα, γενική αναστάτωση. Πόλεμος. Η Σωτηρία στα ίδια βαγόνια με τους φαντάρους. Όταν κατέβηκε στο σταθμό Λαρίσης, κάποιος της έδωσε μια κουραμάνα. Νέος Γολγοθάς, στην Αθήνα, αρχίζει μες στου πολέμου τη φωτιά για το πλουσιοκόριτσο του Μπέλλου από τη Χαλκίδα.
Η οικογένεια της Σωτηρίας χάνει τα ίχνη της. Κανείς δεν ήξερε για την τύχη της. Μετά επτά ολόκληρα χρόνια, την εντοπίζουν να τραγουδά πλάι στον Βασίλη Τσιτσάνη. Η καριέρα της γνώρισε μια κάμψη στις αρχές της δεκαετίας του '60, όμως από το 1966 κέρδισε ξανά τη θέση της κορυφαίας ερμηνεύτριας του είδους έπειτα από συνεργασίες της με σύγχρονους έντεχνους συνθέτες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος ("Ζεϊμπέκικο"), ο Ηλίας Ανδριόπουλος ("Μην κλαις") και ο Δήμος Μούτσης («Δε λες κουβέντα»). Στο λαϊκό πάλκο, σε όλη της την πορεία στο τραγούδι, είχε πολύ έντονη παρουσία στα πιο διάσημα μαγαζιά της περιοχής Αθηνών
Έδωσε δεκάδες συναυλίες σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η Μπέλλου υπήρξε ειλικρινής και γνήσια σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος. Βοήθησε όσο μπορούσε πολλούς νέους συναδέλφους της να σταθούν στο τραγούδι. Αγαπήθηκε από τον κόσμο του λαϊκού τραγουδιού και όχι μόνο. Προσωπικότητες του διεθνούς τζετ σετ, αλλά και Έλληνες πνευματικοί άνθρωποι θαύμασαν, λάτρεψαν και αποθέωσαν την Μπέλλου στα λαϊκά κέντρα όπου εμφανίσθηκε τα τελευταία χρόνια κυρίως. Τον Μάρτιο του 1993 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, οπότε και διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα. Έχασε τη φωνή της και στις 27 Αυγούστου 1997 άφησε την τελευταία της πνοή.
«Η εκρηκτική προσωπικότητα, η μοναδικότητα του ταλέντου της και ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της δοκιμάζουν το συναίσθημα και τη λογική και επιβάλλουν τη μεγάλη ευθύνη που μου χάρισε η φιλία μας. Το γεγονός ότι μου εμπιστεύτηκε τη συγγραφή της βιογραφίας της με επιφορτίζει μ' ένα χρέος τιμής προς τη μνήμη της , αλλά και με ένα χρέος ειλικρίνειας προς τους αναγνώστες. Ένα χρέος που θα εξοφληθεί μόνο με την καταγραφή της αλήθειας των γεγονότων τα οποία συνθέτουν το μύθο της Σωτηρίας Μπέλλου».
Από την επίσημη βιογράφο της Σωτηρίας Μπέλλου, Σοφία Αδαμίδου.
Από μικρό κοριτσάκι την έπαιρνε κοντά του στην εκκλησία. Εκείνη άρχισε να επηρεάζεται από τα τροπάρια και έψελνε μόλις «κατάλαβε» τον εαυτό της. Έτσι άρχισε να «ζυμώνεται» με τους εκκλησιαστικούς ήχους και τη βυζαντινή μουσική. Με τα εκκλησιαστικά η μικρή Σωτηρία είχε αποκτήσει ένα μεγάλο πάθος πριν ακόμη τελειώσει το δημοτικό σχολείο.
Ο πατέρας της ήταν από τους πλέον εύπορους κατοίκους της πόλης γιατί διατηρούσε το μεγαλύτερο και το καλύτερο κατάστημα τροφίμων στην πολυσύχναστη οδό Αβάντων.
Πρότυπό της ήταν η Σοφία Βέμπο.
Η Σωτηρία είπε «θα γίνω τραγουδίστρια» όταν βλέπει τη Σοφία Βέμπο στην κινηματογραφική ταινία "Προσφυγοπούλα". Τότε θα αποκτήσει την πρώτη της κιθάρα. Παράλληλα, αρχίζει τις «κακές» συναναστροφές, κάνει παρέα με κομμουνιστές, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειας. «Έκανα παρέα με αριστερούς. Φοβόταν μη με νομίσουν κι εμένα για κομμουνίστρια. Μάλλον περισσότερο φοβόταν μη γίνω κι εγώ. Εγώ όμως έκανα παρέα με αριστερούς. Εγώ δεν ξεχώριζα έτσι τους ανθρώπους. Μου κάνεις; Δε με νοιάζει τι είσαι. Πόσο μάλλον με τους ανθρώπους που είχαμε τα ίδια πιστεύω. Από μικρή ήμουν αριστερή».
Στα 16 της θα σημαδευτεί η ζωή της από τις ατυχείς σχέσεις της με τους άντρες. Μετά από ένα αποτυχημένο αρραβώνα το 1937, θα τη ζητήσει ένας ελεγκτής των ΚΤΕΛ και τελικά θα παντρευτούν τον Οκτώβρη του '38. Ο Βαγγέλης Τριμούρας, όμως δεν θα σταθεί άξιος για τη Σωτηρία: τη διατάζει, τη χτυπά, την οδηγεί σε αποβολή από το ξύλο, την απατά. Η Σωτηρία θα του ρίξει βιτριόλι και θα καταλήξει στις φυλακές Αβέρωφ. Η οικογένεια της θα «στιγματιστεί».
Ξαναγύρισε στη Χαλκίδα και με το που έφτασε στο σπίτι της, άρχισε η γκρίνια και το ξύλο. Την έδερναν όλοι. Γονείς κι αδέρφια. Θεωρούσαν ότι τους ντρόπιασε όλους στην οικογένεια. Τη φώναζαν χωρισμένη, βιτριολίστρια, φυλακισμένη. Η ζωή της πραγματικό μαρτύριο. Δεν άντεχε άλλο. Ήταν πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν αποχαιρετούσε τη Χαλκίδα κι έμπαινε στην «πόστα», το τρένο που θα τη μετέφερε στην Αθήνα. Οι σειρήνες ηχούσαν. Ανατριχίλα, γενική αναστάτωση. Πόλεμος. Η Σωτηρία στα ίδια βαγόνια με τους φαντάρους. Όταν κατέβηκε στο σταθμό Λαρίσης, κάποιος της έδωσε μια κουραμάνα. Νέος Γολγοθάς, στην Αθήνα, αρχίζει μες στου πολέμου τη φωτιά για το πλουσιοκόριτσο του Μπέλλου από τη Χαλκίδα.
Η οικογένεια της Σωτηρίας χάνει τα ίχνη της. Κανείς δεν ήξερε για την τύχη της. Μετά επτά ολόκληρα χρόνια, την εντοπίζουν να τραγουδά πλάι στον Βασίλη Τσιτσάνη. Η καριέρα της γνώρισε μια κάμψη στις αρχές της δεκαετίας του '60, όμως από το 1966 κέρδισε ξανά τη θέση της κορυφαίας ερμηνεύτριας του είδους έπειτα από συνεργασίες της με σύγχρονους έντεχνους συνθέτες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος ("Ζεϊμπέκικο"), ο Ηλίας Ανδριόπουλος ("Μην κλαις") και ο Δήμος Μούτσης («Δε λες κουβέντα»). Στο λαϊκό πάλκο, σε όλη της την πορεία στο τραγούδι, είχε πολύ έντονη παρουσία στα πιο διάσημα μαγαζιά της περιοχής Αθηνών
Έδωσε δεκάδες συναυλίες σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η Μπέλλου υπήρξε ειλικρινής και γνήσια σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος. Βοήθησε όσο μπορούσε πολλούς νέους συναδέλφους της να σταθούν στο τραγούδι. Αγαπήθηκε από τον κόσμο του λαϊκού τραγουδιού και όχι μόνο. Προσωπικότητες του διεθνούς τζετ σετ, αλλά και Έλληνες πνευματικοί άνθρωποι θαύμασαν, λάτρεψαν και αποθέωσαν την Μπέλλου στα λαϊκά κέντρα όπου εμφανίσθηκε τα τελευταία χρόνια κυρίως. Τον Μάρτιο του 1993 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, οπότε και διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα. Έχασε τη φωνή της και στις 27 Αυγούστου 1997 άφησε την τελευταία της πνοή.
«Η εκρηκτική προσωπικότητα, η μοναδικότητα του ταλέντου της και ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της δοκιμάζουν το συναίσθημα και τη λογική και επιβάλλουν τη μεγάλη ευθύνη που μου χάρισε η φιλία μας. Το γεγονός ότι μου εμπιστεύτηκε τη συγγραφή της βιογραφίας της με επιφορτίζει μ' ένα χρέος τιμής προς τη μνήμη της , αλλά και με ένα χρέος ειλικρίνειας προς τους αναγνώστες. Ένα χρέος που θα εξοφληθεί μόνο με την καταγραφή της αλήθειας των γεγονότων τα οποία συνθέτουν το μύθο της Σωτηρίας Μπέλλου».
Από την επίσημη βιογράφο της Σωτηρίας Μπέλλου, Σοφία Αδαμίδου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)